Н. Иванова & В. Никитин
Калăм
Мăн кун эрнинче пĕр сыпăкран виçĕ уяв — калăм, çурта кунĕ тата сĕрен.
Калăм — çуркуннехи уяв, вилнĕ тăвансене асăнса, пуç çапса пĕрле хăналанмалли кун. Ку вăхăт хальхи ака-çу уйăхĕсене тĕл килнĕ. Çак кун хĕвел тухичченех урамра кăвайт чĕртнĕ, вут çине çăкăр касăкĕ, çăмарта пăрахнă, шыв сирпĕтнĕ май «умĕнче пултăр» тенĕ. Улăма «леш тĕнчери» тăвансене ăшă та савăнăç кÿрес тесе çунтарнă. Кăвайт çине çĕтĕк çăпата пăрахса виçшер хут вут урлă сикнĕ, киле кайнă май çак сăмахсене каланă: «Килĕр, паппайсем… ачасем, мăн кун курма! Сирĕншĕн çăмарта, пĕлĕм пĕçернĕ». Кун хыççăн чăх пусса калăм пăтти хатĕрленĕ. Алăк умне çурта лартнă. Килти е ратнери (йăхри) чи ватти сĕтел çинчи пуш тирĕке пĕр татăк чăх какайĕ тата çăмарта хунă, сăрапа эрех янă, «вĕсен (вилнисен) умĕнче пултăр» тенĕ. Кун хыççăн пурте ларса апатланнă.
Малаллине вулас